مقدمه
مسکن بلند مرتبه و طراحی آن از آغاز پیدایش تا کنون چالشی مهم برای معماران بوده است. بخشی از مشکلات، مربوط به عدم رعایت ضوابط ساخت وساز در طرح ساخت و بخشی نیز در اثر بی توجهی به بازشناخت فرهنگ و معیارهای آن بوده است. مشکلاتی همچون مسئله ی اشراف ارتباط نامناسب واحدها با یکدیگر در یک مجموعه ی مسکونی همواره از مهم ترین دغدغه های طراخان ساختمان های بلند مرتبه در این خانه ها بوده است. از سوی دیگر ساختمان های بلند به دلیل مقیاس خود، این قابلیت را دارند که بر نظم فضایی موجود در محیط اثرات قابل توجهی بگذارند و موجب ایجاد نظم و یا بی نظمی در منظر شهری شوند. اگرچه از لحاظ معماری بنا و به صورتی انتزاعی، این نوع از ساختمان ها به دلیل مسائل سازه ای و اقتصادی غالبا دارای نظمی ظاهری می باشند، اما عدم مکان یابی و تطبیق آنها با زمینه ی خود، سبب ایجاد اغتشاش در منظر شهری می۔ شود. به این منظور در این مقاله سعی بر آن است تا به طور اجمالی به بررسی ساختمانهای بلند مرتبه و اصول و ضوابط طراحی آن پرداخته شود.
وقتی که از ساختمان بلند مرتبه صحبت می شود، چنین فرض می شود که همه ی افراد تصور یکسانی از آن دارند، در حالی که چنین نیست و نه تنها بین عامه، بلکه بين متخصصين نیز نظرات مختلفی در ارتباط با تعریف ساختمان بلند وجود دارد. از آن جمله استانداردهایی است که در قوانین آلمان، دانمارک و برخی دیگر از کشورهای اروپایی برای تعریف ساختمان بلند وجود دارد و آن ارتفاع ۷۲ فوت ( ۲۱ / ۶۰ متر - معادل یک ساختمان بلند ۸ طبقه) است که حد امکانات تجهیزات آتش نشانی است و مورد استفاده قرار می گیرد. شورای ساختمانهای بلندمرتبه و اسکان شهری در آمریکا بدون مشخص کردن ارتفاع و یا تعداد طبقات خاصی، ساختمان بلند را ساختمانی می داند که بلندی قابل ملاحظه ی آن بر یکی از جنبه های برنامه ریزی، ساخت و یا استفاده از فضایش، تأثیر بگذارد. کمیسیون برنامه ریزی ملی زمین در سوییس نیز هر ساختمانی را که نسبت به ساختمان های اطراف خود دارای اختلاف قابل ملاحظه ای باشد، ساختمان بلند می خواند. این تعریف اگرچه منطقی به نظر می رسد، اما برای تحقیقات کاربردی قابل استفاده نیست، زیرا در آن صورت در یک بافت شهری با تراکم پایین (یک طبقه) حتا ساختمانی ۴ تا ۵ طبقه هم بلندمرتبه محسوب می شود.
برنامه ریزان و طراحان شهری غالبا ساختمان های ۱۰ طبقه به بالا را ساختمان بلند اطلاق می کنند. اگرچه این معیار بر دلایل ناشی از مطالعات سازه ای، اقتصادی و یا تکنیکی متکی می باشد، اما کوششی است در تعریف ساختمان بلند و البته در تکمیل آن چنین عنوان می شود که ویژگی ساختمان بلند در آن است که حداقل یک نمای طراحی شده نمایان گر تعداد طبقات متعدد آن باشد. به عبارت دیگر یک نمایشگاه، کارخانه و یا هر ساختمان با ارتفاع زیاد در این تعریف نمیگنجد.
پیشینه ی ساختمان های بلندمرتبه و تمایلات جدید در طراحی آن ها به طور خلاصه می توان چهار دوره را در احداث آسمانخراش۔ ها نام برد که با شروع ابداعات مهندسین در شیکاگو (مکتب شیکاگو) آغاز می شود، در این دوره اهمیت تحولات در سازه و استفاده از قاب های فلزی و سپس اختراع آسانسور در سال ۱۸۵۳ باعث تحولی در معماری شد. ساختمانهای بلندمرتبه به عنوان پدیده ای در خلال ابداعات مهندسین به نیازهای شغلی و اقتصادی زمان خود نیز پاسخگو و اساسا در خدمت مهندسین بودند. در دوره ی بعد، محبوبیت آکادمی فرانسه و مکتب بو آرت (Beaus Arts) به راه حل های زیباشناسانه در ارتباط با کاربرد الگوهای تاریخی در ساختن ساختمانهای بلند انجامید. در دوره ی سوم با | مرحله ی مدرن گرایی مکتب اروپایی که توسط گروپیوس و الو کربوزیه رواج داده شده بود، یک استاندارد بین المللی از ساختمان های بلند ایجاد شد. در این دوره تزئینات و ارجاعات تاریخی در طراحی ساختمانهای بلند حذف شد و به جای آن با استفاده از اشکال ساده (پوسته ی سبک و نازکی از شیشه، پلاستر و یا مصالح مشابه) پیان مستقیمی از مصالح و سازه به وجود آمد. در دوره ی چهارم که مرحله ی پست مدرن و اواخر مدرن است، بر خلاف مراحل قبل، جایگاه ساختمان های بلند در ارتباط با زمینه ی مراحل قبل، جایگاه ساختمان های بلند در ارتباط با زمینهی شهری مطرح شد و علاوه بر بازگشت به اصول طراحی نئو کلاسیک، استفاده از شیشه های مخصوص در جهت تدابیر فتواکتیو خورشیدی و همچنین روکش های سنگی نازک تر و سبکتر مورد توجه قرار گرفت. تحقیقات و بررسی های مختلف در مورد تأثیرات منفی ساختمان های بلند از جنبه - های گوناگونی سبب شده که طراحی های حاضر در اغلب کشورهای توسعه یافته و برخی کشورهای در حال توسعه تمایلاتی در جهت تنوع در بهره برداری عملکرد، به کارگیری اصول ناشی از فرهنگ و ایدئولوژی و نیز در نظر داشتن ملاحظات زیست محيطی داشته باشند. این تمهیدات در جات ایجاد توسعه ای پایدار به کاهش تاثیرات منفی در ارتباط با آب و هوا استفاده از دیوارهایی با نمای بتنی و پنجره هایی که با عمق زیاد عقب نشینی می کنند و به عنوان صفحات خورشیدی و تنظیم کننده های حرارتی (که به ویژه در آب و هوای گرم مورد استفاده قرار می گیرند) تمایل پیدا کرده است. ابداعات جدیدی نیز در زمینه ی استفاده از مصالح بازیافتی در احداث ساختمان های بلند مرتبه مورد توجه قرار گرفته است.
یکی دیگر از جنبه هایی که اخیرا در طراحی ساختمانهای بلند بیشتر مورد توجه قرار گرفته، انسانی کردن مقیاس این ساختمان هاست که در حکم کوششی در جهت ایجاد هماهنگی و توازن با محیط اطراف خود می باشد. طراحی برج های پله ای غیرمتقارن که از ارتفاع کمی شروع می شوند و به ارتباط بین ساختمان های بلند و محیط اطراف توجه بیشتری دارند، از آن جمله است. این امر، یعنی مطرح شدن ساختمان در زمینه ی محیطی و شهری خود، موردی است که در دوره های اخیر با غلبهی مدرنیسم و فردگرایی به فراموشی سپرده شده بود.
مدیر یک هتل سبز پیوسته به فکر راه هایی برای کاهش مصرف آب و انرژی و ضایعات دورریز است تا در سلامت مهمانان و محیط زیست سهمی داشته باشد. او در رأس امور قرار دارد. در حالی که کارکنان اداری، خدمة کارکنان آشپزخانه و غیره و حتا مهمانان هم در این راستا نقش پررنگی دارند و شواهد نشان داده که آنها از گذران تعطیلات خود در مکانی سبز بی نهایت هم خرسند بوده اند و برای دفعات آینده هم سکونت در چنین مکانی را در اولویت قرار داده اند. از آنجا که در هر بار ساخت بنایی سبز، احتساب مواردی که می توان رعایت کرد آسان نیست، اخيرا مؤسسه ی هتل های سبز در آمریکا مجموعه ضوابطی را تدوین کرده که حاوی معیارها، تکنیک ها و راهکارهایی برای هدایت هتل به سمت ساختمانی سبز و پایدار است به این ترتیب شناسایی این شاخصه ها و رعایت آنها برای صاحبان هتل ها بسیار آسان شده است. رسانه و دولت که جای خود دارد، اما این وظیفه تا حد زیادی بر دوش شرکتها و مؤسسات طراحی و معماری ست تا با اعلام اطلاعاتی از قبیل سود حاصل از صرفه جویی، بهبود سلامت جسمی افراد کاربر، علاقمندی مهمانان و افزایش تعداد آنها و غیره، کارفرما و هتل دار را به فعالیت در این سو متمایل کنند. از جمله اقدامات مؤثر در این زمینه عبارتند از: گذاشتن ظروف کوچکتر برای سرو خوراک و صبحانه، استفاده از پارچه های لک شده به عنوان پیش بند به جای پیش بندهای کاغذی و یکبار مصرف با استفاده از آنها به جای کیسه های رختشوی خانه و دستمال های نظافت، ارائه ی دوچرخه به مهمان هایی که تمایل به این کار دارند جایگزین کردن بلیت های کاغذی با سکه با کارت های الکترونیک در پارکینگ، استفاده از متریال های بازیافت شده یا قابل بازیافت در سطوح مختلف ساختمان (هتلی در ویسکانسین از بازیافت شیشه های دودی اتومبیلهاء تایل های جذابی به عنوان کفپوش ساخته است، استفاده از مواد غذایی، سبزیجات و میوه های ارگانیک، بهره ی حداکثر از نور طبیعی به جای روشن کردن لامپ، بهره از انرژی خورشیدی برای تهویه و گرمایش، استفاده از مواد شوینده در حد رفع نیاز، استفاده ی حداقل از کودهای شیمیایی در باغ و فضای سبز، استفاده از بارش های طبیعی برای آبیاری و غیره. اخیرا انجمن هتل های سبز در آمریکا تأسیس شده که هدفش، اول آگاه سازی افراد است و در قبال هزینه ی کمی که دریافت می کند، اطلاعات و آمار مربوط را ارائه می دهد. در وهله ی دوم انجمن قصد کارآفرینی و راه اندازی گونه ی متفاوتی از تجارت را دارد که بدون شک بر تعداد مهمانان و بالطبع، کارفرماهایی که به این شیوه روی می آورند، می افزاید. هرچه باشد از آمریکا و کانادا گرفته تا آسیا، تفکر و سبک معماری و زندگی سبز و پایدار در حال رشد است. مفاهیمی همچون اکوتوریزم، گردشگری سبز، سفر پایدار و مانند اینها زاده ی همین روند و پدیده هایی رو به رشد هستند. در سال ۱۹۹۲ دو بنیاد به نام های مشارکت گردشگری بین الملل (ITP) و انجمن جهانی گردشگری و سفر (WTTC) تأسیس شدند که اولی با فراخواندن هتل های بزرگ بین المللی، آنها را تشویق به همکاری در وظایف اجتماعی و زیست محیطی می کرد و دومی بر جنبه ی اقتصادی و تأثیرات این عملکرد بر گردشگری و مسافران تمرکز داشت. این دو سازمان میزان کربن تولیدی توسط هتل ها را زیر نظر دارند و تاکنون بیش از 15000 هتل در جهان به این جمع پیوسته اند؛ آنها با پذیرفتن متد اصول اندازه گیری کربن در هتل ها (HCMI)، سعی در کاهش کربن دارند. مجموعه ی گردشگری پکن، استراحت گاه های بین المللی دایموند، هتل های فیرمونت، هتل های هیلتون، هتل هایی از هنگ کنگ و شانگهای، شرکت هیات، مجموعه هتل های بین قاره ای، مجموعه هتل های پن پسیفیک، هتل ها و استراحتگاه های بین المللی استارؤود و بسیاری نام های معروف دیگر در این صنعت، عضویت در این فعالیت را در دستور کارشان قرار داده اند به زودی زمانی فرا می رسد که تمام املاک غیر، فروخته یا واگذار می شوند و ساختمان های سبز محبوب تر و گرانبهاتر می شوند، زیرا که صورت حساب مصرف انرژی ها را تا حد باورنکردنی کاهش می دهند و زندگی سالم تری را فراهم می کنند و در این میان فرقی نمی کند که یکی از شعبه های بین المللی باشید یا یک هتل خواب و صبحانه. نحوه ی عملکرد، تأثیرگذار است. تثبیت رویکرد سبز بی تردید در آغاز کار آسان نیست و جزئیاتی که نتیجه ی نهایی را شکل می دهند، بسیار متعدد و همه ی آنها مؤثر هستند. تجهیزاتی که برای این منظور به کار می روند ارزان نیستند، اما مدیران واقعی ارزش این سرمایه گذاری را درک می کنند. زمانی که تفکر داشتن سبک زندگی با احترام به طبیعت و محیط زیست فراگیر شد، این کسب و کار هتل های «سبز» است که حسابی رونق می گیرد؛ و به نفع انسان و طبیعت است که چنین اتفاقی هم در طراحی هتل ها و هم در سایر جنبه های معماری و سبک زندگی محقق شود.
منبع : هنر معماری 29 ، تابستان 1392
ساختمانی که سبز باشد، یعنی هر کاری را با فکر به سلامت محیط زیست و کاربرانش انجام می دهد و این در مورد هتل یعنی سلامت بیشتر مسافرها، کارکنان و مدیران. شکی نیست که وقتی عطر، گاز، دود، قطرات و ذرات ریز سمی یا مواد شیمیایی مضر در هواء غذا یا هرچه که لمس می کنیم نباشد، نه از راه پوست و نه تنفس وارد بدن می شوند. متاسفانه این فرهنگ اشتباه فراگیر شده که زندگی در هتل به هنگام مسافرت، يعني ریخت و پاش داشتن و مصرفی بودن، که عاقبت خوشی ندارد. تعبیهی آویزها یا کارت ها روی ملحفه و حوله ها با نوشته هایی به این مضمون که «می توان بیش از یک بار هم از اینها استفاده کرد»، مهمان را تشویق می کند که عادت اشتباه تعويض هرروزه ی اینها را کنار بگذارند. کاهش هزینه ها با نظر مثبت مهمانان در این باره همراه بود که عموما گفته اند: «بسیار خوشحال هستیم که می بینیم این هتل به فکر ماست و به سلامت محیط زیست و انسان ها اهمیت میدهد.» باب برگر، مدیر هتلی در کالیفرنیا بعد از پذیرفتن اجرای راهکارهای سبز با تردید، اعلام کرد که حتا اگر یک مورد نقد منفی از مهمانان بشنود، این کار را متوقف خواهد کرد، چون نظافت و اعتماد کاربران، برایش اولویت اول است. اما آنطور که به مجلهی لاجینگ گفت، «بیش از ۴ ماه گذشت و چنین نشد و مستخدمینی که روزانه بیش از ۱۵ سرویس خواب را عوض می کردند، بعضی اوقات حتا از یک اتاق هم درخواست تعویض نداشتند. مهمانان پذیرفته اند که لزومی ندارد هرروز حوله ها عوض شوند. باید این کار را ۱۰ سال پیش آغاز می کردیم.»
رعايت معيارهاي زيست محيلي در هتل ها يعني همه چيز؛ هتل هاي سبز يعني البته به ميهمانان و البته به سلامت محيط و سلامت كارمندان، سبز بودن تا درهاي هتل امتداد مي يابد و مهمانان را بيشتر به خود فرا مي خواند و آنها بعدا دوباره و دوباره سراغ چنين هتل هايي را مي گيرند زيرا مي بينند و درك مي كند كه تا چه حد سلامتشان مورد توجه بوده است. نوع و تعداد كاربران هتل از هر سكونتگاه ديگري بيشتر است و توجه به جزئيات دريافت نتيجه را تضمين مي كند.
اقدام اصلي كه بايد صورت بگيرد. اندازه گيري ميزان مصرف انواع انرزي، آب و مايعات دورريز و سپس سعي در كاهش آنهاست، محبوبيت اين رويكرد در ميان هتل ها روز به روز در حال افزايش است و راهكارهاي زيادي وجود دارد كه به سادگي نتيجه اي مؤثر حاصل مي آورند. هنگامي كه معيارهاي مؤثر در مصرف بهينهي الرژي همچون سيستم هاي مديريتي، لامپهاي فلوئورسنت، فن هاي سقفي، كفپوش هاي الياف طبيعي، ديمرهاي نورپردازي حسگرهاي حركتي در سرويس هاي بهداشتي عمومي اتاق جلسات و ورزش و غيره احتساب مي شوند. هزينهي انرژي هاي مصرفي به طرز چشمگيري كاهش مي يابد. زماني كه تكنيك ها و تجهيزات صرفه جويي در مصرف آب مانند سردوش هاي كم فشار، سرو آب در رستوران تنها در صورت درخواست، نصب سوپاپ هاي شير كم مصرف، سيفونهاي كم فشار و غيره به كار گرفته مي شوند، صورت حساب مصرف آب كاهش قابل ملاحظه اي پيدا مي كند. استفاده از كتان و پارچه هاي الياف طبيعي به شدت در رويكرد طبيعت دوستي تأثيرگذار است. در يك مورد ديده شد كه تنها با تغيير رويه ي آشپزخانه كه بي ملاحظه آب را مصرف مي كرد. دو هزار گالن آب در سال صرفه جويي شد. هزينه هاي گزاف ناشي از توليد و انتقال زباله ها با استراتژي بازيافت و مصرف كالاهايي كه دورريز كمتر دارند، به نفع صاحبان هتل ها تمام مي شود.. برخي هتل ها در يك روز محصولات و كالاها را تحويل مي گيرند و در روز ديگر، متريال هاي بسته بندي را به همان فروشندگان تحويل مي دهند تا بازيافت و در جايي ديگر استفاده شوند. يك هتل بين المللي در نيواورانان برنامه ي بازيافت جديدي را آغاز كرد و كارمنداني را براي تفكيك مواد دورريختني، استخدام كرد. نتيجه شوك آور بود: وسايل قابل بازيافت زيادي مانند پيش بند، حوله، قاشق و غيره از روي غفلت دور ريخته مي شدند و پيدا كردن و جمع آوري آنها ۱۰۰۰ دلار در ماه به نفع هتل تمام شد، رويكرد سبز در مواد غذايي نيز تأثير گسترده اي دارد: چه طبخ و چه مصرف، و فرهنگ سازي در مورد كاهش دورريز مواد غذايي و تفكيك زباله هاي اين بخش رو به گسترش است. شامپو و شوينده هاي بهداشتي ديگر بي ملاحظه و كيلويي در اتاق ها ارائه مي شوند. در اتاق ها از سطل هاي زباله ي قابل بازيافت با طراحي زيبا و خوبي استفاده مي شود.
امکانات هتل ها
اکثر هتل ها و مهمانسراهای " خواب و صبحانه " توسط طراحان با شرکت های طراحي مستقل طراحی می شوند. اما معمولا هتل های بزرگ و زنجیره ای مانند هتل های هایات یا رستوران های چیلی، طراحان اختصاصی خود را دارند پروسه ی طراحی و توسعه ی کانسپت با دقت نظر و مطالعه ی كامل و دقیق بر روی نیازهای تفریحی و تفرجی کاربران و با آنها صورت می گیرد کانسپت طراحی شامل رویکردی جامع است که در آغاز پروژه و تبیین برنامه ی آن به گره گشایی عناصر متعدد پروژه در چهارچوب یک کل منسجم مي پردازد. اگر کانسپت اشتباه باشد، طرح هرچقدر هم ناب و تحسین برانگیز باشد باز هم محکوم به شکست است.
امکانات رفاهی شامل اتاق ها و تمامی فضاهای داخلی مربوطه در هتلي است که افراد چند ساعت تا چند روز به قصد استراحت، كار، برگزاری جلسات، کنفرانس ها با غیره در آن اقامت می کنند. هتل مانند مجموعه اي ادغامی از کاربری ها و تسهیلات رفاهی و آسایشی ست. میز پذیرش، لابی، بخش اداری، آسانسور در صورت تعدد طبقات اتاق های مجهز به سرویس های بهداشتي و امكانات اقامتی و با ابعاد و تسهيلات مختلف، رستوران، کافه، پارکینگ فضای سبز و ... از جمله ضروربات این ساختمان ها هستند و به عنوان سایر فضاهای رایج جانبی همان طور که قبلا ذکر شد می توان به مغازه و فروشگاه، سالن های زیبایی، استخر و بدنسازی، امکانات گردشگری، سالن های رقص و مهماني اسپا و اتاق بازی کودکان اشاره کرد. لایی اولین مکانی است که مهمانان پس از طی مسافت دور یا نزدیک برای اقامت و استراحت (یا اهداف کاری) به آن وارد می شوند و گویای شان، انضباط و سطح هزینه های مالی آن است. طراحی اتاق های مهمان باید با ظرافت و توجه زیادی صورت بگیرد، زیرا نمود تعریفی ست که هتل ها از خود به مهمان ها ارائه میدهد. تطابق طرح اتاق و وسایل تعبیه شده در آن با هزینه های اقامت و سطح کلی هتل را نمی توان نادیده گرفت. طرح رستوران و کافه تریا و حتا غذای سرو شده در آنجا هم باید هماهنگ با طرح جامع هتل باشد و توجه به تمامی ضروریات از قبیل محل های غذاخوری، محل ارائه سرویس ها، آشپزخانه، انبار مواد غذایی سردخانه و ... را طلب می کند. حتا طرح. تک تک مبلمان و چیدمان آنها نازک کاری معماری داخل هتل، نورپردازی و لوازم جانبی نيز روی کیفیت فضای غذاخوری تاثیرگذارند، طراحی آشپزخانه های صنعتی و تجاری با سالن های ورزشی و بدنسازی تخصص زیادی را می طلبد و معمولا به طراحاني که در این زمینه تجربه دارند محول می شود. منتقدین و کارشناسان حرفه های مختلف به تحلیل، ارزیابی و رده بندي محصولات مشابه می پردازند که منجر به کسب شناخت بهتر موضوعات از سوی مخاطبین و کاربران و ایجاد فضایی رقاني و سازنده بین تولید کنندگان و عرضه کنندگان این کالاها و سرویس ها می شود. امتیازدهی به هتل ها شامل ارائه یک تا پنج ستاره می شود که بر اساس میزان رعایت ضوابطی از قبيل خدمات رسانی به مهمانان، نظافت، طراحی، امکانات و غیره به این فضاها اهدا می شود.
در ضمن رده ندی های دیگری مانند AA Five Diamondهم هستند که نماد الماس را برای نمایش رتبه بندی اهدا می کنند. البته در سال های اخیر نقدهای زیادی به شیوهی امتیازدهی جاری وارد شده که عمدتا فقدان یک سیستم جهانی و پیچیدگی معیارهای حاضر را زیر سؤال بوده اند
کاربری و فلسفه ی وجودی هتل ها کم و بیش یکسان است، اما اکثر هتل ها (به خصوص در ایالات متحده) طبق عمده کاربرد و اهمیتی که دارند، تمرکز طراحی، خدمات رسانی در اتاق ها و سایر سرویس های خود را روی شیوه ی خاصی از پذیرایی قرار می دهند. به همین جهت می توان دسته بندی ویژه ای برای آنها قائل شد: در هتل های حرفه و تجارت (Coercial Hotels) که میهمانان آنها عمدتا از میان تاجران و بازرگانان هستند، سرویس های اتاق، کافی شاپ، غذاخوری، از نوشیدنی های سرویس امانت داری و ... با محوریت ایجاد یک فضای اداری و امن امروزی شکل می گیرند. وجود انواع سرویس های کامپیوتری و تبادل آسان و سریع اطلاعات از قبیل فکس و اینترنت از ضروریات این هتل هاست, هتل های فرودگاهی (Airport Hotels) در مجاورت فرودگاه احداث می شوند و سرویس های اولیه شامل اتاق هایی نیز با خدمات رسیدگی و وسایل حمل و نقل به خطوط هوایی را به مهمانان ارائه می دهند. نوع دیگر، مراکز کنفرانسی هستند (Conference Center) که فضا و امکاناتی برای برپایی جلسات و کنفرانس ها را در اختیار متقاضیان و مهمانان خود قرار می دهند, هتل های اقتصادی (Economy Hotels) خدمات محدود و اولیه برای اقامتهای کم هزینه عرضه می کنند. سوییت های کامل (Suite for all - Suite Hotels) دارای چیدمان و طرح وسیع و دلبازی در پلان لابی و اتاق های خود هستند. این هتل ها از آنجا که جدا از فضای استراحت و خوابه محدوده ی وسیعی برای کار و سرگرمی هم در اختیار مهمان قرار می دهند، بسیار مورد پسند تاجران واقع می شوند. از طرف دیگر نیز هتل های مسکونی (Residential Hotels را داریم که به تدریج تعداد آنها رو به کاهش می رود. این هتل ها برای اقامت های طولانی مدت انتخاب می شوند و تا چندی قبل طرفداران زیادی داشتند. هتل های کازینو Canalha Hotels) بسیار لوکس و مجلل ساخته می شوند و معمولا افراد برای الهام تفریح و سرگرمی های بار گران قیمت و وقت گذرانی در رستوران های لوکس به انجا مراجعه می کنند, هتل های استراحتگاهی ( (Resort Hotel اغلب به دور از شهر و نقاط شلوغ آن و در محدوده ی ساحلی با ارتفاعات خوش آب و هوا ساخته مي شوند و محل ایده ال اقامت مسافران، مهمانان و گردشگران در طول سفرشان قلمداد می شوند. این هتل ها سعی می کنند تا انواع تسهیلات، خدمات و ابزار سرگرمی را برای رضایت و خوش آمد مهمانانشان تهیه کنند، احداث هتل های سبز (Green Hotel) پدیده ای رو به رشد در نقاط مختلف دنیاست که اصول پایداری و کاهش آسیب ها به محیط زیست با حداقل ممکن را در اولویت قرار می دهند مانند هتل فر، معماران جنسلر، سانتامونیکا، ۲۰۱۱، یک هتل فضایی عمومی است. از آن جهت که کاربران آن به طور دائم عوض می شوند. افرادی از جغرافيا و فرهنگ های متفاوت که جلب رضایت همه ی آنها کار آسانی نیست بدیهی ست که یک هتل علاوه بر طراحی خوب، در درجه اول به رسیدگی های پیوسته و خدمات رسانی بی عیب و نقص نياز دارد اهمیت و توجه به سلامت و آسایش افراد مهمان باید از طرف هتل به وضوح ابراز و از طریق مهمانان به خوبی احساس شود و این یک ضرورت است که به تداوم کارکرد هتل می انجامد. بر اساس این نگرش در چند سالي اخیر شاهد رشد هتل های پایدار و سبز در نقاط مختلف دنیا هستیم.
یکی از اهداف اصلی در طراحی داخلی، فراهم آوردن امكانات جهت آسایش کاربر است و یکی از جنبه های این هدف می تواند بازیابی انرژی جسمی و ذهني افراد باشد: جایی که مردم در آن آرام بگیرند. استراحت کنند و بدانند که نیاز نیست به خود زحمت بدهند، تقریبا هرچه بخواهند برایشان مهیا می شود مانند جایی مثل هتل، مسافرخانه و سایر فضاهای تفرجگاهی که معمولا از چند روز تا چند هفته در آن مکان سپری می شود. هدف این مکان ها ساختن اوقاتی خوش برای کاربران است اگرچه از ابتدا چنین نبود و فلسفه پیدایش مسافرخانه ها و ارائه ی اتاق و خدمات به مدت چند روز متفاوت آغاز شد.
زمانی هتل تنها مامنی بود که از جان و اموال مسافران خسته ی مسیرهای طولانی در مقابل راهزنان حیوانات. وحشي و سایر خطرات راه محافظت می کرد. برخی از اولین نمونهای هتل ، ایستگاههای اتراق سربازان رومی بود که آنها را masioni می نامیدند به معنای عمارتی بزرگ و مانند همین پادگان های امروزی بود. اما این امارت ها پذیرای بازرگانان مسافر هم بود و خدمات اولیه ای را دل اختیارشان قرار می داد. نقش مسافرخانه ها در قرن سیزدهم پررنگتر از پیش شد، مانند رباط هایی که در هیپر جاده ابریشم برای اتراق مسافران ساخته می شد و عامل مؤثر دیگر، میعادگاه های مذهبی بودند که وجود منزلگاه هایی .در سر راه زائران را الزامی می نمودند. منطقه ي آلپ دارای مسیرهاي صعب العبوری بود و معروف ترین آنها، گذرگاه برنار، ایتالیا را به سویس پیوند می زند تردد فراوان در این راه و منظره های برفی و زیبای منطقه، موجب شکل گیری مهمان خانه های شاعرانه و خوشایندي شد. در قرن هفدهم میلادی مفهوم مکان هایی برای استراحت به شکل یک آسایشگاه سلامت به وجود آمد. این تفرجگاه ها از مهمانان متمول خود که در جستجوی مراقبت های پزشکی بودند در مهمان خانه های کنار دریا و اسپاهای کوهستانی پذیرایی می کردند. قرن نوزدهم و رشد بورژوازی خیلی از مفاهیم را تغيير داد و قشر گسترده تری از مردم را به استفاده از امكانات رفاهی و سرمایه داری سوق داد. مفهوم اوقات فراغت عوض شد و افراد زیادی بدون انگیزه های تجاری، مذهبي، كشف، جنگ یا رفاه جسمانی ( که تا آن زمان توجیه قدم گذاشتن در راهی سخت و طولانی بود) به مسافرت پرداختند. راه آهن و اتومبیل رنج سفر را هموار کرد و هتل ها پر جنبه ی تجمل و نازپروردگی خود افزودند. (برخی هتل ها مانند الد فيث غول در پارک ملی یلواستون توسط هین شرکت های راه آهن گردانده می شدند که سرمایه گذاری پرمنفعتی بود.) در همین دوران تجار در حال سفر نیز که در بازارهای محلی مناطق مختلف به دنبال فرصت ها و سود مالی بودند، در ولع تسهیلات رفاهی برای افزایش اعتبار و وجهه اجتماعی خود به اقامت در هتل ها گرایش پیدا کردند. دونالد آلبرشت، مورخ معماری، در کتاب خود با نام هتل های جدید برای کوچ نشینان عرصه ی جهانی مي نويسد: در دهه ی ۱۸۳۰ اتاق عمومی هتلها نه تنها فضایی برای مناسبات متناسب و صرف غذا ایجاد می کرد، بلکه فضای عمومی مدرنی هم بود که شهروندان در آنها به پیگیری مناسبات تجاری خود با دیگران می برداختند. به تدریج و تا دهه 1920 میلادی سالن های مهمانی و اتاق های بزرگ کنفرانس هم با ساختار هتل ها افزوده شد. تقدم در هتل داری امروزی را می توان به الزورث میلتن استاتلر نسبت داد که نخستین هتل های زنجیره ای را احداث کرد. او بر اهمیت تکیه بر تسهیلات ارتباطی در هتل ها پي برد و درصدد تقویت آنها برآمد، تا زمانی که هیلتن در سال ۱۹۵۴ مجموعه هتل های زنجیره ای استاتلر را خرید و راه او را به شبونی جدیدتری ادامه داد. گسترش مسافرت های هوایی و تسهیل امکانات سفر برای قشر گسترده ای از شهروندان بر تعداد متقاضیان هتل ها افزود. در این میان مؤسسات کوچک و بزرگ متعدد بسیاری شکل گرفتند و مشاغل تازه ای به وجود آمد که صنعت گردشگري، هتل داری، آژانس های مسافرتی و آژانس های رزرو از این دسته اند هتل ها که زمانی فقط اقامتگاه هایی کنار جاده ای بودند و با حداقل امکانات از مسافران جان سخت پذیرایی می کردند. در پایان قرن نوزدهم کاملا تغیير کرده و تبدیل شدند به دروازه های شگفتی و اسباب تشخص برای افراد و شهرهای رو به رشد مغازه, غذاخوری و رستوران، خدمتکار. راهنمای گردش، فروشگاه، کافه تریا، سالن های بدنسازي، استخر و بسیاری تسهیلات دیگر، یکی پس از دیگری به هتل ها ضمیمه شد و فراهم ساختن امکانات تفریح و سرگرمی میهمان ها در چهارچوب ضوابط اجتماعی اهمیت مضاعف یافت. در اوایل قرن بیستم شهروندان مرفه هتل ها را به عنوان سکونتگاه موقت خود انتخاب می کردند که به تدریج بر پذیرش آپارتمان نشینی و رهایی از قيد سکونت در خانه های بزرگ و مشترک با دیگران تأثیر گذاشتند، امروزه با گسترش پلوراليسم پست مدرن مثله ی هتل ها بر سر این است که چه نوع نمایشی را عرضه کنند. در جامع ی جهانی شده ی امروز، (تفاوت) همچون کالای تجاری کمیاب، دست به دست می شود و مشتریان تقاضای تعدد حق انتخاب و تسهیلات متنوع را دارند. کمتر کسی می خواهد از خانه ی خود به جای دیگری که آن هم دقیقا همچون یک خانه ی معمولی است برود، اما آنها هم تمايلات و سلایقی هستند که باید پوشش داده شوند. انتخاب چنین افرادی معمولا هتل هایی ست که به مثابه یک مامن و سرپناه هستند مانند: هل ؤایت پد، سوفيا د مایر، سوییس، ۲۰۰۴ و آنهایی که ذائقه ی تجملی دارند. حال و هوای لاس وگاسي با جذابیت های افراطی را ترجیح می دهند و سبک مینیمال به هیچ وجه مورد پسندشان نیست، اقامت در هتلی مانند كازينوى ونبزی مانند: ويلسن و همکاران، لاس وگاسه ۱۹۹۹ را برمی گزینند. گاهي هتلها این تجمل را به اتاق ها نمي کشاند و آن را در حاشیه نگه می دارند تا همچنان لذت بصری تماشای زندگی پر زرق و برق را پیش روی مهمانان خود قرار داده باشند (هتل اومنيا، على طيار، سوئیس) و گاهی هم کاملا تبدیل به یک سالن مد می شوند مثل: هتل ورساچه در استراليا. تعدادی از هتل ها هیچ تفاوتی با آپارتمانهای روزمره ندارند و تعدادی دیگر کاملا فضایی سوررئال یا تخیلی عرضه می دارند و هریک از اینها رضایت مشاريان عادی خود را جلب می کنند.